#55 Idealna chemia - Simone Elkeles

Cześć kochani!

Rok 2016 właśnie dobiega końca. Był to bardzo intensywny rok, jak dla mnie. Nie spodziewałam się, że tyle się będzie działo, ale jedno wiem na pewno, – kto nie ryzykuje ten nie zyskuje. Więc to będzie mi towarzyszyć w nowym roku! A dziś mam dla Was recenzję książki, która zawładnęła moim sercem pod koniec roku.

 

„- Mujer, nawet byś nie wiedziała, co zrobić z całym tym testosteronem. […]
- Jesteś obrzydliwy.
- a gdybym powiedział, że byłaby z nas dobrana para?
- To bym powiedziała, że jesteś idiotą.”

Mam na myśli książkę Idealna chemia autorstwa Simone Elkeles, książkę pożyczyła mi Zuza z bloga i kanału Kulturalna szafa. Nie wiedziałam, że tak bardzo chcę przeczytać tę książkę, dopóty dopóki Zuza nie dała mi jej na ostatnim naszym spotkaniu. Zaczęłam ją czytać, choć czeka na mnie jeszcze jedna książka, której recenzję powinniście już dawno przeczytać, ale jakoś mi z nią nie po drodze. Jednak Idealna chemia mówiła do mnie, że mam ją przeczytać, natychmiast. Więc uległam i ach… zakochałam się. Zuza dobrze wie, czego mi było trzeba. Książka została wydana w 2013 roku, a napisana w 2009, okrzyknięta jedną z najlepszych powieści o miłości wszech czasów. Ciekawiło mnie, co w niej może być innego niż w książkach, które czytałam dotychczas. Niby nic, niby jest przewidywalna, a jednak zakrada się w zakamarki serca i tam pozostaje.

„- Miłość od nienawiści dzieli jeden krok. Może mylisz te dwie rzeczy.
odsuwam się od niego.
- Nie liczyłabym na to.
- a ja owszem.”

Brittany Ellis dziewczyna idealna. Blond włosy, niebieskie oczy, szczupła sylwetka i mnóstwo innych kobiecych atutów. Pochodzi z bogatej rodziny, z północnej części Chicago. Jej chłopak jest kapitanem drużyny futbolowej, a ona sama jest kapitanem drużyny cheerleaderek. Jednak jej życie i ona sama tylko z pozoru są idealne. Britt ma swoje zmartwienia i nic nie jest wcale idealnie. Ona chce, aby wszyscy myśleli, że jest dobrze. Nie dopuszcza zbyt blisko swoich przyjaciół. O jej małym sekrecie wie tylko przyjaciółka Sierra i chłopak Collin. Problem zaczyna się od pierwszych zajęć chemii w klasie maturalnej. Nauczycielka, pani Peterson wymyśliła sobie, że uczniowie będą siedzieć w kolejności alfabetycznej. A Britt trafił się uczeń, którego samo imię napawa ją strachem.

„- Dobra, ale gdzie jedziemy? Nie chcę cię martwić, ale ostatnie zabudowania minęliśmy jakieś pięć kilometrów wcześniej. Nie wysiądę z samochodu, alex. Możesz handlować narkotykami beze mnie.
- Jeśli miałem jakiekolwiek wątpliwości, czy jesteś prawdziwą blondynką, to niniejszym je rozwiałaś – mówi. – Bo oczywiście zabrałbym cię ze sobą, żeby handlować narkotykami. Wysiadaj.
- Podaj mi jeden sensowny powód, czemu mam to zrobić?
- Bo jeśli nie, to sam cię wywlokę. Uwierz mi na słowo, mujer.”

Alejandro Fuentes chłopak, któremu do idealnego życia bardzo daleko. Chłopak jest członkiem gangu o nazwie Latynoska Krew. Został zwerbowany do niego po śmierci jego ojca. Musi być jednym z nich ze względu na bezpieczeństwo swojej rodziny. Otacza się aurą złego i bezwzględnego gościa. Jednak gdzieś w środku nie chce się godzić na taki los, problem polega na tym, że nie może się do tego przyznać. A może jest osoba, która zmieni coś w jego życiu?

Historia przedstawiona przez autorkę ma przede wszystkim pokazywać podział, jaki ma miejsce w Stanach Zjednoczonych w jednym mieście, jakim jest Chicago. Alex jest meksykaninem, a Britt śnieżynką, czyli jest biała. Alex mieszka po południowej części miasta, a Brittany po północnej. Dzieciaki z tych dwóch różnych światów nie rozmawiają ze sobą, są pomiędzy nimi ogromne różnice. Jednak pomiędzy tą dwójką jest jakaś konkretna chemia i nie tylko ta, w piątki, na zajęciach.

„Jesteśmy aktorami. Udajemy ludzi, za których chcemy być brani.”

Jak wspomniałam Alejandro jest meksykaninem, co jest ogromnie widoczne w książce nie tylko przez jego smolisto-czarne oczy i włosy, ale dzięki jego hiszpańskim wstawkom w wypowiedziach. To jest tak urocze i ciekawe, że mam ochotę pouczyć się hiszpańskiego, żeby móc, kiedyś dogadać się z takim przystojniakiem.

Możecie myśleć, że ta historia jest przewidywalna i taka sama jak inne. Jednak bohaterowie są tak barwni i dobrze zarysowani, że nie da się ich nie lubić. Przekomarzanie się pomiędzy tą dwójką jest tak charakterystyczne, że zapada w pamięć. Jak to się mówi miłość od nienawiści dzieli cienka linia.

„Kochać kogoś znaczy stracić kawałek siebie.”

Chciałabym, aby ta książka miała dodruk albo, żeby inne wydawnictwo wzięło ją w swoje ręce. Jest ciekawa, inna, charyzmatyczna i przede wszystkim ma prawdziwych bohaterów. Nie jest przesłodzona. Jest idealnie wyważona i ma w sobie to magiczne coś, co daje książce wysokie stanowisko w serduchu.

Gorąco polecam i jeśli będziecie mieć możliwość przeczytana tej książki nie wahajcie się tylko czytajcie!