#24 Zanim się pojawiłeś Jojo Moyes

Louisa Clark ma dwadzieścia sześć lat, tę samą pracę od sześciu lat, kochającą rodzinę i chłopaka, z którym jest szczęśliwa. Pewnego dnia traci pracę i od tego momentu jej życie zaczyna się przestawiać o sto osiemdziesiąt stopni. Lou dostaje nową posadę na pół roku. Pozornie jej zadaniem jest opieka nad trzydziestopięcioletnim Willem Traynorem, który ma porażenie czterokończynowe i od dwóch lat siedzi na wózku. Clark jest jego opiekunką, przy czym jeszcze sprząta, gotuje oraz dba o podstawowe lekarstwa, jakie ma przyjmować Will. Przede wszystkim ma dotrzymywać mu towarzystwa, co okazuje się nie lada wyzwaniem, ponieważ jej podopieczny nie należy do osób o łatwym charakterze. Traynor potrafi być sarkastyczny, wredny i mówi wszystko, co myśli, nie zważając na uczucia innych. 

Louisa pewnego dnia w pracy słyszy coś, czego nie powinna usłyszeć i od tej pory jej zadaniem staje się, aby Will nauczył się czerpać jak najwięcej z życia, a przede wszystkim, aby CHCIAŁ żyć. Czy Lou się uda? Przekonaj się! 

"Kiedy wpada się po uszy w zupełnie nowe życie - albo zostaje się wepchniętym do cudzego, tak że równie dobrze można by stać, przyciskać twarz do okna mieszkania tego człowiek - człowiek musi się na nowo zastanowić nad tym, kim jest. Albo jak widzą go inni." 

 Książka okrzyknięta "najpiękniejszą historią miłosną ostatnich lat". Instagram, blogosfera i booktube, aż szalał od tej pozycji. Czytałam, że mnóstwo osób nie może się po niej pozbierać, mają tak zwanego kaca książkowego. "Co to za historia i o co tyle krzyku?" - Zadawałam sobie takie pytanie, więc musiałam się sama przekonać, co w trawie piszczy. 

Dowiedziałam się... I nie mam dla Was dobrych wiadomości, otóż historia sama w sobie ma coś ciekawego, ale nie podobała mi się. Sposób narracji Lou był dziwny, męczyłam się przez to strasznie. Czułam się jakbym była gdzieś obok tej historii, nie żyłam nią. Jojo nie wciągnęła mnie w świat Willa i Lou, tak jak się spodziewałam, że będzie. Ważne momenty, (według mnie), były opisywane zdawkowo, bez szczegółów, chodzi mi o emocje, a nie o to, jakie ktoś miał buty albo kolor koszulki polo...

Jedynym plusem były dialogi Lou i Willa, bądź w domu Clarków, były śmieszne, dobrze dopracowane, ale było ich maaaaało i przede wszystkim są krótkie. 

Wierzę, że będzie z tej książki dobry film, myślę, że lepszy niż sama książka. Pewnie dla mnie lepszy, bo książka mnie totalnie nie porwała. 

Wyciągnęłam z niej dwie rzeczy, mianowicie: większą wrażliwość na osoby niepełnosprawne. Oni wcale nie muszą być i nie są gorsi od ludzi w pełni sprawnych. Nie powinniśmy się bać z nimi rozmawiać, a przede wszystkim winniśmy ich słuchać i egzekwować ich prośby. Drugą sprawą jest szacunek dla ludzkiego życia. Ludzie nie powinni stać w miejscu, ani się zatrzymywać, trzeba przeć naprzód, by nigdy niczego nie żałować i mieć wspaniałe wspomnienia. 

 "Za nic nie mogę pojąć, jak możesz być zadowolona z takiego małego życia. Życia, które nie sięga dalej niż pięć mil od twojego domu, w którym nie ma nikogo, kto kiedykolwiek cię zaskoczy albo sprowokuje, albo pokaże ci coś, od czego zakręci ci się w głowie i nie będziesz mogła zasnąć w nocy."

Nie chcę Was zniechęcać do lektury. To moja i tylko moja, subiektywna opinia tej książki. Przekonajcie się sami, czym jest ten światowy fenomen. Może Wy znajdziecie w niej coś, czego ja nie mogłam się dopatrzeć, a może stwierdzicie tak jak ja, że jest przereklamowana. 

SOUNDTRACK do "Zanim się pojawiłeś" klik

Czytałeś? Napisz proszę w komentarzu swoją opinię, bądź zostaw link do swojej recenzji. :)