#20 Bez słów - Mia Sheridan

Pamiętacie jak byliście mali i wprawiał Was w zachwyt widok przekwitniętego mniszka lekarskiego?

Pamiętam jak wbiegało się na polanki i kopało wszystkie możliwe dmuchawce, (współczuję alergikom). Bywała też sytuacja, że brałam dmuchawiec, myślałam życzenie i „bum” spełniało się - tak myślałam.

"- Spokój - szepnęłam i dmuchnęłam wprost w puchatą kulę."

W przypadku Bree było podobnie. Tylko, że ona jest już dorosła, znalazła dmuchawiec, a jej życzenie było proste „spokój” – tego właśnie chciała. Po wizycie w klepie spotkała nieznajomego, tajemniczego mężczyznę, a pozostawione na szybie samochodu puchate kule pofrunęły w stronę, oddalającego się nieznajomego, przeznaczenie? 

 "Lekki podmuch wiatru porwał ich puchate końce. Nasionka wzbiły się w powietrze i pofrunęły w kierunku, w którym udał się nieznajomy tajemniczy mężczyzna."

Bree przyjechała do Pelion, by zacząć swoje życie, choć na chwilę, na nowo bez traumatycznych wspomnień. Oprócz przyjaciół nie miała nikogo, ani nic w Ohio - szkołę skończyła, pracy brak. Małe miasteczko nad jeziorem wydawało się idealne. 

Dziewczyna spotyka na swojej drodze Archera Hale’a. Wydaje się być intrygujący choć bardzo zamknięty w sobie. Zbudował mur wokół serca. Zaintrygowana Bree chce się do niego zbliżyć - oczy koloru whiskey bywają hipnotyzujące.

"Cieszyłam się, że nie próbuje podnosić mnie na duchu. Pełne zrozumienia milczenie bywa lepsze od wielu słów, które koniec końców okazują się bezsensowne i zbędne."

Intrygująca historia. Powiem szczerze nie spodziewałam się takich uczuć jakie mi towarzyszyły podczas lektury. Historia Bree i Archera uwrażliwia na tak dużo aspektów ludzkiego istnienia, że moje serce nie wiedziało co ze sobą zrobić. Zaczęłam myśleć o ludziach w zupełnie inny sposób. Trzeba patrzeć jeszcze głębiej w duszę by zrozumieć. Wykazywać się wrażliwością, a przede wszystkim chęcią poznania. Wiele zachowań jest uwarunkowanych przeżyciami. Pamiętajcie: nie oceniajcie książki po okładce!

 "W końcu spojrzeliśmy na siebie. Archer pogłaskał mnie po włosach, zatknął kosmyk za ucho, a jego oczy powiedziały mi wszystko, czego nie powiedział głos. Przekazaliśmy sobie tysiąc słów, nie wymawiając ani jednego."

 

To historia, która pokazuje, że jeśli nie odszukamy samych siebie, nie zrozumiemy swojego „ja” – nie jesteśmy w stanie kochać całym sobą. Mam na myśli taką dobrą, zdrową miłość, która daje bezinteresownie, a także otrzymuje w zamian.

Człowiek, który nie wychodzi ze swojej strefy komfortu nie jest w stanie dowiedzieć się kim jest. Powinien codziennie stawiać sobie nowe cele, które będzie realizować. Nawet te, które wydają się niewykonalne, wtedy pewnego dnia odnajdzie odpowiedzi na mnóstwo nurtujących pytań. Przede wszystkim ukształtuje swoją osobowość.

"Uważam, ze miłość to na tyle abstrakcyjne pojęcie, że każdy z nas ma swoje własne słowo na określenie tego, co dla niego oznacza."

Nie jest to lekka lektura, nie jest też przeznaczona dla osób młodszych przez opisane sceny erotyczne. Polecam osobom, które chcą odkryć coś nowego, lepszego w sobie i otoczeniu. Otwórzcie serca na ludzi!  

Playlista, której słuchałam podczas czytania klik!